Zaburzenia lekowe (nazywane często po prostu nerwicą) to poważny problem, który dotyka coraz większej części populacji. Pomoc w ukojeniu naszych nerwów może przynieść nam joga. Nie wyleczy całkowicie naszej choroby, ale może wspomóc w walce z nią, wyciszy nas i pomoże zapanować nad stresem. Nerwica, czyli zaburzenia lękowe Żeby lepiej zrozumieć nerwicę i znaleźć odpowiednie metody do łagodzenia objawów, warto na początku dowiedzieć się, z czym chcemy walczyć. Sam lęk jest naturalną emocją, która pojawia się,  gdy przewidujemy niebezpieczeństwo lub wyobrażamy je sobie. Chociaż lęk ma charakter irracjonalny, jest on zupełnie normalny i potrzebny – pełni bowiem funkcję ostrzegawczo-profilaktyczną. Gdy pojawia się lęk, zaczynamy odczuwać napięcie i niepokój, czujemy także reakcję naszego ciała np. skurcze żołądka czy ból głowy. Z lękiem do czynienia ma każdy z nas. Problem pojawia się, gdy zaczynamy odczuwać go za często – także wtedy, gdy nie mamy ku temu podstaw. W takiej sytuacji możemy mówić o zaburzeniach lękowych, które powodują dysfunkcję myślową i emocjonalną. Wpływają także na nasze zdrowie fizyczne. Do objawów nerwicy należą m.in. drżenie dłoni, pojawianie się tików, bóle głowy, kołatanie serca, nadmierna potliwość czy trudności z oddychaniem. Ponadto osoby z zaburzeniami lękowymi mogą mieć problemy z koncentracją czy pamięcią. Mogą być także ciągle poirytowane oraz zestresowane. Objawów nerwicy może być naprawdę dużo, dlatego warto zwracać uwagę nawet na najmniejsze szczegóły. Czytaj też:  Jak radzić sobie z codziennym lękiem? Zobacz, co mówią psycholodzy Jaga a nerwica Uprawianie jogi w zaburzeniach lękowych może mieć naprawdę dobry wpływ na naszą kondycję psychiczną...

Alarm. Dziesięć minut drzemki, a potem dodatkowe pięć. Dałybyśmy wszystko, żeby choć przez chwilę móc jeszcze wylegiwać się w łóżku. Wstawanie na ostatnią chwilę, a potem nerwowe szykowanie się do pracy. Poranki nie muszą tak wyglądać, nawet jeśli nie jesteśmy rannymi ptaszkami. Oto sprawdzone sposoby na to, jak dobrze zacząć dzień: Dobry poranek zaczyna się już wieczorem Nie zarywaj nocy, nawet dla ulubionego serialu. Staraj się kłaść i wstawać codziennie o tej samej porze (dzięki tym wskazówkom nie będziesz musiała odsypiać w weekendy do 12:00, co nie jest zdrowym rozwiązaniem). Wybierz swój strój poprzedniego wieczora. Zanim pójdziesz spać, zastanów się, co będziesz jadła następnego dnia na śniadanie. To te z pozoru błahe, drobne decyzje najbardziej nas obciążają o poranku. Pożegnaj się z budzikiem Idealnie byłoby budzić się w naturalny sposób. Jeśli jednak potrzebujesz jakiegoś sygnału, zamiast irytującego alarmu, postaw na ulubioną piosenkę. Zrezygnuj z drzemek w budziku Chociaż uruchamianie drzemki w telefonie może wydawać się bardzo kuszące, nic dobrego z tego nie wynika. Wchodząc i wychodząc ze snu, który jest ciągle zakłócany przez alarm, prawdopodobnie obudzisz się jeszcze bardziej zmęczona, niż gdybyś od razu wstała z łóżka. Poza tym, budząc się na ostatnią chwilę, na pewno nie znajdziesz czasu na przyjemne poranne rytuały.  Czytaj też :  Agnieszka Maciąg poleca najlepszy lek dla ciała i duszy. Nie żałuj go sobie… Ściel łóżko Poranne słanie łóżka zajmie ci dosłownie kilka minut, a da ci poczucie sprawczości. Jeszcze dobrze nie zaczęłaś dnia, a już jedno wykonane zadanie masz za sobą. Miła perspektywa, prawda? Rozciągaj się Nie każda z nas może pozwolić sobie na poranny jogging, ale...

Nie bez powodu mówi się, że człowiek jest zwierzęciem stadnym. Na co dzień potrzebujemy interakcji z innymi ludźmi, potrzebujemy bliskości, kontaktu fizycznego, rozmowy – czasem nawet zwykłego „dzień dobry” z ust sąsiada czy kasjerki w supermarkecie. Dziś nie możemy sobie na to pozwolić. Podczas „małego lockdownu ” po raz drugi większość czasu spędzamy w domach, a jeśli już wychodzimy, nasze twarze zasłaniają maski. Ta nowa rzeczywistość może być obciążająca psychicznie nawet dla osób, której do tej pory uważały się za introwertyków uwielbiających spędzać czas w domowym zaciszu. Jak zatem sobie z nią poradzić? Zamiast „dystans społeczny”, myśl „dystans fizyczny” Jedną z najbardziej podstawowych rzeczy, jakie możemy zrobić, jest zaprzestanie używania sformułowania „dystans społeczny”. To określenie od razu kojarzy się z samotnością i odizolowaniem, choć tak naprawdę powinniśmy się dystansować wyłącznie fizycznie. W końcu to zachowywanie bezpiecznej odległości od innych ludzi i zostawanie w domu, jeśli mamy taką możliwość, może pomóc zmniejszyć transmisję koronawirusa . Choć nie możemy spędzać długich godzin w ulubionej kawiarni, sączyć wina z przyjaciółkami, a czasem nawet zjeść niedzielnego obiadu z rodziną, nie oznacza to, że jesteśmy skazani na samotność. Wręcz przeciwnie, podtrzymujmy kontakt przy pomocy środków, które są w zasięgu naszych rąk: łączmy się na Zoomie, rozmawiajmy godzinami przez telefon, a może nawet piszmy listy? Dzieli nas dystans fizyczny, jednak myślami i sercem możemy być ze sobą bliżej niż kiedykolwiek. Czytaj także: Psycholożka Katarzyna Kucewicz: „Lockdown to sytuacja kryzysowa. Więc my też zachowujmy się kryzysowo” Zrób coś dobrego dla innych Izolacja...