Szczęśliwi ci, którzy wychowują się wśród zieleni. I jak się okazuje – nie tylko szczęśliwi, ale też inteligentniejsi niż wynosi przeciętna. Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Hasselt wykazało, że dzieci dorastające w bardziej zielonych obszarach miejskich mają wyższe IQ od pozostałych. Mają też mniej problemów behawioralnych. Belgijscy naukowcy przeanalizowali iloraz inteligencji ponad 600 dzieci w wieku od 10 do 15 lat i wykorzystali zdjęcia satelitarne do zbadania zasięgu zieleni w ich sąsiedztwie. Okazało się, że już 3-procentowy wzrost w zieleni w przestrzeni miejskiej podniósł IQ dzieci średnio o około 2,6 punktu. Z badania opublikowanego w czasopiśmie „Plos Medicine” wynika też, że ci, którzy w dzieciństwie znajdowali się bliżej natury, wykazują później mniej problemów behawioralnych, takich jak problemy z koncentracją i agresją. I to niezależnie od zamożności oraz poziomu wykształcenia rodziców. Inteligencja a środowisko Najprawdopodobniej zależność między zielenią a poziomem inteligencji i liczbą zaburzeń psychicznych ma to wynik niższego poziomu stresu, większej ilości zabawy i kontaktów społecznych, a także spokojniejszego otoczenia, bez hałasu. „Jest coraz więcej dowodów na to, że zielone otoczenie jest związane z naszymi funkcjami poznawczymi, takimi jak umiejętności pamięciowe i uwaga” – podkreśla Tim Nawrot, profesor epidemiologii środowiskowej na Uniwersytecie Hasselt w Belgii, cytowany przez „The Guardian” i dodaje: – „Uważam, że urbaniści powinni traktować priorytetowo inwestycje w tereny zielone, ponieważ naprawdę wartościowe jest stworzenie optymalnego środowiska dla dzieci, aby mogły w pełni rozwinąć swój potencjał ”. Czytaj też :  Chcesz być...

Dzieci będą mówić nam jak żyć?!” – w rozmowach z nastolatkami trudno pozbyć się pewnego poczucia wyższości. Tymczasem aktywiści Młodzieżowego Strajku Klimatycznego zasługują na to, abyśmy wysłuchali ich z uwagą i zrozumieli, że tu chodzi przede wszystkim o ich przyszłość. Sylwia Niemczyk: Ile macie lat? Ania Kaczmarska: 15, chodzę do pierwszej klasy liceum.  Mara Niedźwiecka: Ja w tym roku zaczęłam studia. Mateusz Więckowski: Jestem na trzecim roku socjologii.  Często jesteście o to pytani? I traktowani z góry ze względu na wasz wiek? Mateusz: Zdążyliśmy się już na to uodpornić, zresztą kpiny czy jakieś dogryzanie nam to nie są powody, abyśmy przestali działać. Poza tym widzimy, że na strajki przychodzi coraz więcej ludzi i to w każdym wieku. Są Rodzice dla Klimatu, w Krakowie powstała grupa Babcie dla Klimatu, mamy Architektów dla Klimatu, Katolików dla Klimatu.  Ania: Mierzymy się z atakami w mediach społecznościowych, ale też raczej tam nikt nie atakuje bezpośrednio kogoś z nas – krytykowany jest cały Młodzieżowy Strajk Klimatyczny. No i na pewno sporo dostaje się Grecie Thunberg. Ostatnio przeczytałam na FB, że jest sponsorowana przez firmy produkujące elektrownie wiatrowe – nie wiem nawet, skąd ktoś mógłby wziąć takie informacje.  Aniu, co byś odpowiedziała, gdyby koleżanka z klasy napisała na facebookowej grupie klasowej, że przesadzasz, histeryzujesz z tym strajkowaniem? Na waszym fanpage’u są takie komentarze. Ania: Najgorsze, co mogłabym zrobić, to się obruszyć w stylu: „Ja nie jestem głupia, ty jesteś!”. Odpowiadanie atakiem na atak doprowadziłoby tylko do kłótni, do niczego więcej. Co pożytecznego by wynikło z tego, że będziemy się nakręcać i frustrować? Jeśli ktoś nas atakuje, to pewnie dlatego, że...

Kwitnienie alg, spowodowane ociepleniem klimatu, powoduje, że śnieg na Półwyspie Antarktycznym coraz bardziej zielenieje. Zielony śnieg jest widoczny już nawet z kosmosu.  Naukowcy tłumaczą, że do rozwoju alg przyczyniło się nie tylko ocieplenie klimatu, ale także dodatkowe czynniki, np. odchody, które pozostawiają okoliczne ssaki i ptaki i które działają na algi jak naturalny nawóz. To właśnie dlatego większość skupisk kwitnących glonów zaobserwowano w pobliżu gniazd pingwinów, ptaków, a także w miejscach, gdzie mieszkają foki. Matt Davey, naukowiec, który już od 6 lat bada zmiany na Antarktydzie, mówi w „The Guardian”, że zielone dywany śnieżne obejmują one prawie 2 km kwadratowych powierzchni kontynentu. „Te liczby mogą wydawać się stosunkowo małe w skali globalnej, ale na Antarktydzie, gdzie żyje tak mało roślin, taka ilość biomasy jest bardzo znacząca” — wyjaśniał naukowiec.  Biało, zielono, tęczowo na Antarktydzie Zieleń to niejedyny kolor, który pojawia się na śniegu Antarktydy. Części kontynentu wyglądają jak… tęcza, a to za sprawą kwitnących glonów czerwonych i pomarańczowych. Zakwity glonów, póki co nie wpływają jeszcze na zmiany klimatyczne, jednak naukowcy ostrzegają, że tak jak biały śnieg odbija światło słoneczne aż w 90 procentach, tak zielony o wiele więcej go pochłania, co w większej skali może przyczyniać się do wzrostu temperatury na kontynencie.