Najlepszym i niezbitym dowodem na to, że każdy człowiek przychodzi na świat z kreatywnością, są dzieci. Może to zaobserwować każdy rodzic. Dzieci bez żadnego problemu, jak z rękawa, sypią rozmaitymi opowieściami, np. jak to fioletowy ufoludek odwiedził dziś ich grupę w przedszkolu. Kreatywność u dzieci i dorosłych Dziecko w piaskownicy jednego dnia jest wróżką, która potrafi wyczarować kubełek pełen lodów, następnego dnia jest już supermanem, który ratuje świat przed złymi duchami. To jest właśnie kreatywność. Jest ona cechą wrodzoną, właściwą każdemu z nas. Błędne przypisywanie kreatywności wyłącznie wybitnym umysłom związane jest z faktem, że tym osobom udało się połączyć kreatywne podejście z wiedzą w konkretnej dziedzinie, co zaowocowało np. słynnym obrazem czy przełomowym odkryciem. Zatem, po pierwsze: kreatywny jest każdy człowiek, tylko nie każdy posiada wystarczającą wiedzę, by tę kreatywność wykorzystać. Po drugie: nie każdy wie, że kreatywność trzeba ćwiczyć! Czytaj także: Katarzyna Puzyńska: Mistrzyni kryminału o tym, jak rozwijać w sobie kreatywność Jak pobudzić kreatywność? Kreatywność można, a nawet należy sprytnie prowokować. Jest na to wiele sprawdzonych sposobów. 1. Mózg lubi ruch Chwila marszu przed pracą, a jeszcze lepiej w trakcie przerwy, to doskonały pomysł. „Pot jest jak WD-40 dla umysłu: smaruje zardzewiałe zawiasy w mózgu i sprawia, że myślenie staje się bardziej płynne. Ćwiczenia pozwalają umysłowi uzyskać dostęp do nowych pomysłów, dotąd schowanych w podświadomości” – pisze na łamach pisma „Psychology Today” Christopher Bergland, światowej klasy triatlonista, trener i pisarz. Podobno Albert Einstein teorię względności stworzył podczas jazdy na rowerze! W brytyjskim Middlesex University...

Orina Krajewska, aktorka, córka Małgorzaty Braunek i prezeska Fundacji „Bądź” znana jest nie tylko jako joginka, ale też promotorka medytacji integralnej, czyli holistycznego podejścia do zdrowia, w którym postrzega się na człowieka jako całość, a nie sumę niezależnych od siebie organów. Na aktorstwo zostaje je niewiele czasu, ale gra w serialu „Barwy szczęścia" i epizodycznie w innych projektach. Magdalena Żakowska: Ćwiczysz czy praktykujesz jogę? Orina Krajewska: Dziś praktykuję, ale zaczynałam od ćwiczenia. Gdybym ćwiczyła i myślała o sobie, że praktykuję, byłoby chyba nie fair. Na czym polega różnica? Na podejściu. Czy traktujesz jogę jako fajny rodzaj fitnessu, czy element stylu życia? Ćwiczyć jogę zaczęłam jakieś osiem lat temu. Przez pierwsze dwa lata to była hatha joga, czyli po prostu zestaw asan, który traktowałam jak szczególny rodzaj gimnastyki. Co było bodźcem? Bezpośrednim? To, że chciałam zachować szczupłą sylwetkę, a nie lubię biegać i nie miałam też innych sportowych zajawek. A niebezpośrednim? Jako nastolatka miałam problem z relacją ze swoim ciałem. Punktowałam wszystko i miałam potworne kompleksy, wydawało mi się, że jestem za gruba, mam za małe piersi i kręcone włosy zamiast prostych. W jodze trzymam się swoich nauczycieli Standard w tym wieku. Chociaż pochodzisz z domu, w którym relacja z ciałem i aktywność fizyczna były chyba ważne. To taki schemat, że skoro buddyści medytują, to na pewno też ćwiczą jogę i są wysportowani. Ale prawda jest taka, że moja mama nie była jakoś szczególnie aktywną fizycznie osobą. Lubiła pływać i jeździć na rowerze, ale robiła to sporadycznie. Nie praktykowała jogi. Rano wykonywała jakieś błyskawiczne, proste ćwiczenia i to był koniec tematu. Stawiała na duchowość. ...

Na efekt nocebo najbardziej narażeni są ludzie wrażliwi, lękowi, hipochondrycy, osoby podatne na sugestie. Nocebo to rewers placebo (wiary, że coś nam pomaga), tyle że działający znacznie silniej. Zdaniem badaczy nocebo ma swój udział także w tzw. samospełniających się przepowiedniach, kiedy wierzymy w jakieś rzucone na nas klątwy, czy przekleństwa. Dieta oparta na strachu O bardziej praktycznym efekcie nocebo piszą: chemik Dario Bressanini i biotechnolożka Beatrice Mautino, którzy od lat popularyzują wiedzę o jedzeniu i mitach na jego temat. W książce „Przeciw naturze” (wyd. Wydawnictwo Literackie 2020) omawiają m.in. badania nad wrażliwością na gluten. Okazuje się bowiem,  że w ogromnym tempie przybywa ludzi skarżących się na różnego rodzaju nietolerancje pokarmowe. W badaniach robionych parokrotnie na Uniwersytecie Monasha w Australii okazało się, że tylko 5 procent testowanych osób miało rzeczywiście możliwą do potwierdzenia medycznie nadwrażliwość na gluten. A pozostałe 95 procent badanych, skarżąc się na objawy tej choroby, przeżywało w gruncie rzeczy efekt nocebo. Przekonani, że zjedli coś szkodliwego, rozwijali w sobie efekty chorobowe. Słowo nocebo pochodzi z łaciny i oznacza „będę szkodzić”. Już to działa jak klątwa. Specjaliści od żywienia uważają, że większość diet oparta jest na nocebo – eliminowaniu produktów, których szkodliwości nagle zaczynamy się obawiać. Autorzy książki „Przeciw naturze” piszą, że etykieta na produkcie „nie zawiera glutenu” jest dzisiaj bliska powiedzeniu „nie zawiera trucizny”. Chociaż dla zdrowych ludzi pozbawianie się tego białka nie jest wcale dobre. Kilka lat temu w Hollywood „odkryciem” była dieta paleolityczna, wykluczająca w ogóle produkty zbożowe – dziś wiemy, że wcale...