Kładziesz dzieci spać, mąż siada do komputera, a ty idziesz do kuchni. Jest poczucie osamotnienia i… Pan Lodówka. A potem moralny kac. Znacie to? Jak sobie radzić w takich sytuacjach – rozmowa z Martą Pawłowską, coachem zdrowia. Jeść, by żyć Joanna Derda: Po co człowiekowi jedzenie? Marta Pawłowska: Żeby mógł przeżyć. Podstawowa funkcja jedzenia to funkcja fizjologiczna. Po to dany nam jest głód.   A co się stało w przeciągu stuleci, że jemy, mówiąc oględnie, nie tylko z głodu? Bo jest jeszcze apetyt. Czujemy głód i zaczynamy myśleć: a co ja bym właściwie zjadła? Na co mam ochotę? To już nie jest fizjologia. Warto rozróżnić dwa pojęcia: ochota i lubienie. Lubienie kształtuje się na kanwie nawyków.   Na przykład wiem, że lubię czekoladę... I jest dłuższe w czasie. Ochota jest chwilowa. Tu i teraz. Zachcianka. Głód, apetyt, lubienie i ochota – to wszystko sprawia, że wybieramy pokarm. Jemy więc i w pewnym momencie następuje nasycenie. Stan fizjologiczny, który mówi: jest OK, mogę przestać jeść. I wtedy powinniśmy zrobić stop.   Tak, ale często nie robimy. Bo możemy przestać jeść, ale jeszcze nie musimy. Więc jemy, bo to przyjemne. W końcu jednak pojawia się sytość. Ani kęsa więcej... Tak. Jeśli chcemy być w zgodzie z naturą, powinniśmy przestać jeść już przy nasyceniu. Centrum sytości mamy w mózgu, potrzeba ok. 20 minut, żeby mózg wysłał sygnał: przez kilka godzin niczego nie potrzebuję. Nie mamy takiego sygnału od razu – to pierwsza trudność. Jest i druga: kwestie hormonalne, które zaburzają odczucie nasycenia i sytości. Np. kortyzol, hormon, który produkujemy w stresie. Jeśli jest nadprodukcja, obraz nasycenia mamy zafałszowany. I przejadamy się. Jeśli w...

Ciągłe rozmyślanie i analizowanie w kółko tego samego tematu to ruminacje . Jest to mechanizm obronny naszej psychiki. Niestety zazwyczaj przynosi więcej złego niż dobrego. Zobacz, jak możesz uniknąć zadręczania się myślami. Skoncentruj się na rozwiązaniu sytuacji Czasami nasze myśli nas pochłaniają i sprawiają, że zaczynamy rozmyślać jedynie o tym, co może pójść źle lub jaki błąd popełniłyśmy w minionej sytuacji. Takie analizy nic nam jednak nie dają – poza tym, że obniżają nasz nastrój. Gdy zadręczasz się jakąś konkretną myślą lub gdy „coś cię gryzie”, spróbuj znaleźć rozwiązanie kłopotliwej sytuacji. Wypisz dokładne kroki, które musisz wykonać i daj sobie szansę. Jeśli twoje myśli dotykają tematu związanego z twoją przeszłością – odpuść. Nie możemy zmienić tego, co już się wydarzyło. Czytaj także:   To może być coś więcej niż stres. 5 objawów, które powinny cię zaniepokoić Porzuć perfekcjonizm Czasem zdarzy ci się popełnić gafę, być może nie zawsze jesteś perfekcyjnie przygotowana do pracy, nie masz siły na to, by biegać o poranku i mieć kreatywne hobby. To normalne!  Dobra wiadomość jest taka, że wszystkim nam zdarzają się wpadki – mniejsze lub większe. Wszyscy popełniamy też błędy i boimy się o naszą przyszłość. Kiedy znowu zaczniesz wytykać sobie własne błędy i po raz kolejny pochłoną cię myśli o perfekcjonizmie, przypomnij sobie, że ideały nie istnieją. Bądź wdzięczna Uwielbiamy narzekać, użalać się nad sobą i myśleć o tym, jak jest nam źle. Taka jest już nasza natura. Spróbujmy jednak raz na jakiś czas zmienić punkt widzenia. Postaraj się być wdzięczna za to, co masz. To mogą być nawet najmniejsze rzeczy. Spróbuj zobaczyć plusy w sytuacji, w której się...

Monika Honory - (39 lat) przez 10 lat trenerka i doradca na rynku SPA. Absolwentka MBA. Promotorka holistycznego podejścia do ciała i zdrowia - przemiana fizyczna wymaga higieny psychicznej. Stworzyła bezstresowy i bezpieczny, oparty na doświadczeniach własnej „otyłej przeszłości" program redukcji wagi „Przemiany wg Moniki Honory". Autorka sześciu książek na temat zdrowego odchudzania, ostatnia to „Skuteczne odchudzanie zupami z Moniką Honory". Jej grupa na Facebooku „Zupomania® - Monika Honory odchudza" dziś liczy 121 tysięcy członków. Zauważyłam, że ludzie, którzy się odchudzają, są nerwowi albo smutni, albo dwa w jednym. Ty emanujesz dobrą energią. Znasz jakiś sekret? To dlatego, że już się nie odchudzam. (śmiech) Ale owszem, też tak siebie pamiętam - zamkniętą w sobie, niedopuszczającą ludzi z zewnątrz: „Nie ingeruj w to, co robię, bo ja mam teraz jeden cel. Przecierpię to, zacisnę zęby, ale dam radę, więc mnie nie rozpraszaj, nie krytykuj, nie oceniaj!". Każda dieta była dla mnie wielkim dyskomfortem, wprowadzała bardzo dużo zmian w moim życiu, do których w ogóle nie byłam przygotowana. I najczęściej to był słomiany zapał, którego wystarczało na dwa tygodnie, a później była mordęga. Towarzyszył temu głód, a jak głód, to rozdrażnienie, złość. Źródłem frustracji było też nastawienie na szybkie widoczne rezultaty, które zwykle były inne, niż się spodziewałam... Zaczynasz się obwiniać, tracisz szacunek do siebie. Brzmi gorzej, niż myślałam. To jak wycięcie z życia. Nie ma mowy o radości życia, nie ma w nas życzliwości wobec ludzi. Mamy poczucie, że walczymy. I na zewnątrz, i wewnątrz siebie. Nie idziemy wtedy ze sobą ramię w ramię, nie idziemy ze sobą na kompromis. To jest walka. A z kim zwykle walczysz? Z wrogiem! I ta...

Choroba Hashimoto to jeden z typów zapalenia tarczycy, a jej przyczyną jest to, że mówiąc najprościej, organizm zaczyna zwalczać jeden ze swoich organów: tarczycę, co prowadzi do stanu zapalnego. W poczatkowej fazie może nie dawać żadnych niepokojących objawów, bywa, że chora dowiaduje się o chorobie podczas badania kontrolnego tarczycy. Z czasem pojawia się senność, zaczyna łuszczyć się skóra, wypadaja włosy, problemy z koncentracją, ciągła senność i uczucie rozbicia, a nawet depresja. O tym, jak leczyć Hashimoto i inne choroby z autoagresji mówi dr n. med. Wojciech Sydor, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych, immunologii klinicznej oraz angiologii ze Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Katarzyna Podhorecka: Dlaczego kobiety częściej niż mężczyźni chorują na choroby autoimmunologiczne? Wojciech Syd or: Nie na wszystkie. Na łuszczycę i na cukrzycę typu 1 choruje więcej panów. Na wrzodziejące zapalenie jelita grubego chorujemy mniej więcej po równo. Ale rzeczywiście, jeśli chodzi o takie choroby, jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, choroba Hashimoto czy Gravesa-Basedowa, to kobiety stanowią nawet 75 proc. chorych. Przyczyną tego prawdopodobnie są hormony płciowe. Wahania poziomu estrogenów i progesteronu u kobiet wpływają na pobudzenie ich układu odpornościowego i osłabienie tolerancji immunologicznej. Tak samo np. antykoncepcja hormonalna lub hormonalna terapia zastępcza nieco zwiększa ryzyko niektórych chorób autoimmunologicznych. Przykładem burzy hormonalnej jest też ciąża. Jak wpływa na przebieg chorób autoimmunologicznych? Ciąża to rodzaj transplantacji, bo płód rozwijający się w ciele matki tylko w połowie składa się z jej komórek. Druga połowa to obce białko – silnie immunogenne antygeny ojcowskie. Aby...