
Szlachetna rola ofiary: dlaczego godzimy się na to, by inni nas krzywdzili?
Będąc ofiarą, nie osiągniesz sukcesu, ani nie będziesz szczęśliwa. Nie wykorzystasz w pełni swojego potencjału. Nie warto, prawda?
Stajemy się ofiarą, gdy przestajemy brać odpowiedzialność za nasz sposób działanie, słowa, które wypowiadamy i zobowiązania, których nie przestrzegamy. Wolimy obarczyć winną i odpowiedzialnością innych. To dużo łatwiejsze, ale na dłuższą metę prowadzi donikąd.
Każda z nas była kiedyś przez kogoś zraniona. Ból, który nosimy z poprzednich doświadczeń, często towarzyszy nam przez całe życie. To ważny element kształtujący to, kim się stajemy. Bywa częścią naszej tożsamości. Dlatego tak kurczowo się go trzymamy.
Przejmując kontrolę nad własnym życiem, nie zaprzeczasz, że odczuwasz ból z przeszłości ani nie bierzesz odpowiedzialności za okoliczności, na które mogłaś nie mieć wpływu. Oznacza to, że decydujesz się być w 100 proc. odpowiedzialna za swoje życie.
Jak rozpoznać osobę z syndromem ofiary?
- Łatwo się denerwuje i obraża.
- Nigdy nie bierze odpowiedzialności za swoje działania.
- Łatwo ocenia i krytykuje innych.
- Zawsze uzasadnia swoje działania czynnikami zewnętrznymi.
- Szuka usprawiedliwienia, gdy mówi, że nie jest w stanie osiągnąć zamierzonych celów.
- Otwarcie obwinia innych i narzeka na cały świat.
Jakie masz korzyści z bycia ofiarą?
Wszystkie negatywne emocje przynoszą krótkotrwałe korzyści. W roli ofiary:
- Nie musisz ponosić żadnej odpowiedzialności.
- Nie musisz podejmować żadnych działań
- Dostajesz dużo uwagi i współczucia
- Czujesz się dobrze, ponieważ wina nie leży po twojej stronie
- Bycie ofiarą wymaga od nas niewiele pracy. Oczekujemy, że to świat będzie służył nam.
Jak przestać być ofiarą?
Przede wszystkim uznaj, że bycie ofiarą to twój wybór. Nawet jeśli dokonałaś go w przeszłości, nie musisz go wybierać ponownie. Nie czekaj na pomoc z zewnątrz, działaj sama. Zastanów się, co jest dla ciebie ważne. Co chciałabyś osiągnąć, jak chciałabyś być zapamiętana? Bądź szczera sama ze sobą, nie pozwól, żeby inni decydowali za ciebie.
Staraj się nie działać impulsywnie. Pamiętaj, że nie możesz kontrolować tego, co dzieje się w twoim życiu, ale masz całkowitą kontrolę nad tym, jak reagujesz na własne uczucia, inne osoby, i różne sytuacje w twoim życiu. Nie bój się czuć. Pamiętaj, że wszystkie uczucia są ważne i potrzebne. Każde powinno być dla nas cenną informacją.
Bądź wdzięczna. Zauważaj małe rzeczy. Gdy nauczysz się dziękować za kubek kawy o poranku, wieczór z książką czy uśmiech przyjaciela, zmienisz punkt widzenia. Przestań skupiać się tylko na sobie i na tym, czego nie masz. Pomóż innym. Poszukaj kogoś, kto ma gorszą sytuację niż ty. Może zaangażujesz się w wolontariat, a może kilka razy w tygodniu zrobisz zakupy swojej sąsiadce?
Wybacz tym, którzy kiedykolwiek cię skrzywdzili. Nawet jeśli im na tym wybaczeniu nie zależy – zrób to dla siebie. Nie noś w sobie złości i goryczy. Zamiast tego bądź współczująca i empatyczna. Staraj się zrozumieć perspektywę drugiego człowieka.