Introwertycy są często określani jako nieśmiali, ale utożsamianie introwertyzmu z nieśmiałością może być błędem. Pierwsze oznacza, że samotność często bywa świadomym wyborem i jest komfortowa, bycie nieśmiałym natomiast oznacza skazywanie się na niechciane odosobnienie z powodu lęku przed przebywaniem z ludźmi. Wielu introwertyków na równi z samotnością lubi towarzystwo, pytanie tylko: – jakich ludzi oraz w jakim wymiarze czasowym. Chodzi tu też o jakość relacji oraz tematy rozmów. Introwertyk: czy warto wyjść z domu? Typowy introwertyk będzie ukrywał się w dziale mrożonek w supermarkecie, kiedy na horyzoncie ujrzy kolegę z klasy, z którym od lat nie miał kontaktu. Introwertycy czują lęk przed powierzchownymi pogawędkami, ponieważ w ich odczuciu nie mają one sensu i są fałszywe. Podczas small talku czują barierę między ludźmi, która dla ekstrawertyków nie istnieje. Preferują poważniejsze rozmowy, często nawet filozoficznej natury. Pomiędzy sklepowymi półkami, na ulicznym chodniku czy na imprezie nie ma do tego warunków. Tak zwane „gadanie o niczym” wyczerpuje ich, frustruje i nudzi. W przeciwieństwie do ekstrawertyków, którzy ze spontanicznych, przypadkowych spotkań i rozmów czerpią energię, introwertycy – ją tracą. Po przypadkowej pogawędce z dawno niewidzianą koleżanką z podstawówki marzą tylko o tym, żeby wrócić do domu, żeby w ciszy i samotności odzyskać chęć do życia. Kontakt z własnymi emocjami, chwila spokoju pozwala im na nowo poczuć się grunt pod nogami. W samotności odzyskują poczucie kontroli, ładują akumulatory życiowej energii. Żeby na nowo opuścić swoją ukochaną domową samotnię, potrzebują czasu do namysłu. Spontaniczne wyjścia na imprezy to dla nich zbyt duży stres. Potrzebują zastanowić się,...

Koncepcję introwersji i ekstrawersji po raz pierwszy spopularyzował w 1920 roku Carl Gustav Jung, znany szwajcarski psychiatra i twórca psychologii głębi. Za decydujący czynnik, uważał miejsce, skąd czerpiemy energię i gdzie ją kierujemy. Jej źródłem dla introwertyków tym miejscem będzie wnętrze, dla ekstrawertyków odwrotnie – świat zewnętrzny. Pierwsi koncentrują się na swoich emocjach, myślach, przeżyciach, drudzy – na interakcji z innymi. Którym jest łatwiej w życiu? Ekstrawertyk: przebojowy, optymistyczny, szczęśliwy… Na pierwszy rzut oka ekstrawertykom zawsze jest łatwiej. Także badania wskazują, że ekstrawertycy to najwięksi optymiści, którzy deklarują wyższy poziom odczuwania szczęścia.  Brytyjscy naukowcy z University of Southampton odkryli, że cechy ekstrawertyczne u ludzi w wieku 16–26 lat przekładają się na wyższą satysfakcję z życia oraz odporność psychiczną w… szóstej dekadzie życia. Wywnioskowali też, że introwertycy są bardziej podatni na depresję, niestabilność emocjonalną i choroby fizyczne, a to przekłada się na ogólny dobrostan psychiczny. Ekstrawertycy z pewnością są towarzyscy, otwarci na nowe relacje – to są ich niewątpliwe atuty. Utrzymują kontakty z wieloma osobami, a ich domeną jest działanie. Wiodą bogate życie towarzyskie, rozwijają się i spełniają dzięki zaangażowaniu społecznemu. Przynosi im w życiu określone korzyści: mają sieć znajomości, dzięki czemu mogą szybciej niż bardziej wycofani introwertycy dotrzeć do ludzi i miejsc, których właśnie potrzebują. Poziom ich umiejętności społecznych jest wyśrubowany, co ćwiczą w różnych okolicznościach i kontekstach. Nawiązanie kontaktu z nieznajomą osobą, utrzymanie konwersacji, lekkie prowadzenie rozmowy, szybka zmiana tematu? Żaden problem....

Często myślimy stereotypowo o introwertykach. Sądzimy, że zawsze są to ciche i nieśmiałe osoby, które nie chcą nigdy wychodzić z domu, boją się lub nie lubią ludzi. Zamknięte w sobie milczki i dziwacy. To zupełna nieprawda. Introwertycy są różni – mają różne potrzeby i zachowanie.  Badania wskazują, że introwertycy stanowią od 25 do nawet 57 proc. naszej populacji. Tak, to duża rozbieżność, więc możemy przyjąć, że prawda leży gdzieś pośrodku. Wciąż jest to jednak spora część z nas i niemożliwe jest, by wszystkie te osoby były takie same. Oto 4 typy introwertyków. Introwertyk społeczny Ten typ prawdopodobnie najmniej będzie przypominał nam stereotypowego introwertyka, który siedzi w kącie i nic nie mówi. Społeczni introwertycy są najbardziej towarzyscy i nie są nieśmiali w czasie spotkań z innymi ludźmi. Takimi spotkaniami mogą nawet się cieszyć! Ktoś, kto nie zna dobrze takiej osoby, może nawet pomyśleć, że jest ekstrawertykiem. W rzeczywistości jednak społeczni introwertycy po powrocie do domu będą czuli się wykończeni długim towarzystwem innych osób. Takie osoby chcą mieć swoją grupę znajomych i z nimi spędzać czas. Gdy przebywają wśród swoich przyjaciół, mogą być nawet duszami towarzystwa. Krąg najbliższych osób im jednak wystarczy i nie będą poszukiwali nowych znajomości. Czytaj także:  Mocne strony introwertyków, które warto znać Introwertyk-myśliciel Takie osoby będą bardzo introspektywne i niemal bez przerwy będą przebywały w świecie swojej wyobraźni. Rozmyślają, analizują, oddają się samorefleksji i  czasami w tym świecie nawet się gubią. Często marzą na jawie i wydaje się, że są gdzieś daleko poza tym, co dzieje się tu i teraz. Zazwyczaj trudno jest nawiązać kontakt z taką osobą, ponieważ zazwyczaj...

Szacuje się, że w naszym społeczeństwie jest od 25 do 40 proc. introwertyków. Niestety wokół nich narosło sporo negatywnych stereotypów. Dzieje się tak dlatego, że zazwyczaj nie są tak przebojowi jak ekstrawertycy. Niechętnie odwiedzają głośne miejsca pełne nieznajomych ludzi, nie zawsze mają też ochotę na wyjścia z domu i prowadzenie pogawędek. Nie są entuzjastycznymi duszami towarzystwa. Siłę czerpią jednak z czegoś innego. Oto mocne strony introwertyków. Introwertyk to najlepszy rozmówca Introwertycy nie przepadają za pogaduszkami przy kawie i rozmowami o pogodzie. Nie oznacza to jednak, że nie lubią rozmawiać w ogóle – wręcz przeciwnie. Introwertycy uwielbiają rozmowy, ale oczekują od nich czegoś innego. Zamiast usłyszeć od swojego rozmówcy proste „u mnie wszystko dobrze”, introwertycy wolą poznać od razu całą historię, wszystkie plany i marzenia drugiej strony. Wiedzą, że każdy ma coś ciekawego do przekazania, dlatego z chęcią przeprowadzą długą i ciekawą konwersację. W rozmowie z introwertykiem możesz czuć się spokojny i powiedzieć mu o wszystkich swoich lękach, opiniach, odczuciach czy pragnieniach. Nie obawiaj się takich rozmów, ponieważ introwertycy często mają charyzmę i wrodzony talent do bycia doradcą lub terapeutą. Czytaj też:   Uważasz się za empatyczną? Sprawdź, czy naprawdę taka jesteś Introwertyk jako obserwator Introwertycy zazwyczaj są cisi i nie dzieje się to bez powodu. Gdy wszyscy wokół prowadzą rozmowy, oni obserwują, co się dzieje. Zauważają subtelne gesty oraz wszystkie nowe rzeczy, które pojawiły się w ich środowisku. Zazwyczaj jednak swoich sądów nie opierają na uprzedzeniach, dlatego jeśli introwertyk faktycznie zwraca na cos uwagę i mówi o tym na głos, jest to przemyślane. Introwertyk zrozumie...