Koulrofobia – strach przed klaunami
Większość ludzi odczuwa lęk z jakiegoś powodu, jeśli jest on silny i niemożliwy do przezwyciężenia nazywany jest fobią i może być leczony. Strach przed pająkami, strach przed lataniem – to dość popularne fobie. Ale czy można bać się… klaunów?
Koulrofobia – co to jest?
Nazwa „koulrofobia” pochodzi od greckiego „koulro” czyli „chodzący na szczudłach”. Ponieważ w starożytnej Grecji nie była znana postać klauna, zapożyczono nazwą od szczudlarza.
Koulrofobia jest po prostu irracjonalnym lękiem przed klaunami. Osoby zmagające się z tą przypadłością są w stanie zaakceptować klauna w cyrku, ale nie poza nim, poza miejscem dla niego przeznaczonym (chociaż zdarzają się osoby, które nie mogą znieść widoku klauna w żadnym miejscu).
Dlaczego boimy się klaunów?
Za źródło koulrofobii uznawany jest sam wygląd klauna. Ponieważ jest przebrany i często ma nienaturalnie duże stopy, a jego twarz zdobi makijaż, w ludziach rodzi się niepokój spowodowany brakiem możliwości rozpoznania, kto kryje się za przebraniem. Również udawane emocje i sztuczne zachowanie klauna budzi lęk – osoby cierpiące na koulrofobię obawiają się nieprzewidywalnego zachowania z jego strony.
Zobacz także: Hemofobia – lęk przed widokiem krwi
Jakie są objawy koulrofobii?
Objawy koulrofobii są podobne do objawów występujących po zetknięciu z czynnikiem wywołującym inne fobie.
Najczęściej uczuciu przerażenia towarzyszy pocenie się, szybkie bicie serca, płacz, krzyk, drżenie kończyn, uczucie zbliżającego się omdlenia.
Jak leczyć koulrofobię?
Tę przypadłość leczy się tak samo jak inne fobie, czyli poprzez stopniowe zwiększanie kontaktu pacjenta z czynnikiem wywołującym strach.
W fobii charakterystyczne jest, że strach nie pojawia się w sytuacji realnego zagrożenia – kiedy jest on potrzebny, by móc podjąć odpowiednie kroki w celu uniknięcia niebezpieczeństwa. W przypadku fobii lęk pojawia się w sytuacji, kiedy nic nam nie grozi, dlatego istotne jest, żeby podjąć terapię i móc cieszyć się życiem bez strachu.
W przypadku fobii, która nie utrudnia nam życia, można zrezygnować z leczenia i starać się normalnie żyć. Jeśli jednak lęk przed klaunami znacząco utrudnia nam wykonywanie codziennych czynności, unikamy pewnych miejsc i sytuacji z obawy przed spotkaniem klauna, wycofujemy się z życia towarzyskiego – należy zastanowić się nad rozpoczęciem terapii. Nieleczona fobia może powodować depresję, nerwice oraz doprowadzić do poważnych problemów w życiu osobistym i zawodowym.
