Ci, którzy choć raz go przeżyli, mówią, że to prawdziwy koszmar, gorszy od niemal każdego fizycznego bólu. Atak paniki pojawia się nagle (choć niektórzy potrafią z czasem rozpoznać, kiedy nadchodzi), zazwyczaj nie wywołuje go nic konkretnego, a już z pewnością bodziec, który leży u jego podstawy, jest niewspółmierny do reakcji. „Masz wrażenie, że wpadasz w czarną dziurę”, „Masz poczucie, że zaraz umrzesz”, opisują ci, którzy go doświadczyli.  Czym jest atak paniki? Objawy Atak paniki (z języka angielskiego „panic attack”) jest zatem nagłą, nieproporcjonalną do wywołującego go bodźca, reakcją lękową. Może trwać od kilku minut do nawet – choć to rzadkość – kilku godzin! Czytaj też: Zaburzenia lękowe – poznaj rodzaje lęku i sposoby, jak go pokonać W chwili wystąpienia ataku podświadomość człowieka „dostrzega” nieistniejące niebezpieczeństwo, więc „robi” wszystko, by się przed nim bronić. Wytwarza poczucie gigantycznego lęku, a wtedy przyspiesza nasz oddech, serce zaczyna bić szybciej, podnosi się ciśnienie, napinają się mięśnie, stają się sztywne, drżą, zmysły są w gotowości – ciało przygotowuje się do ucieczki lub do starcia. Człowiek zupełnie irracjonalnie zaczyna bać się o swoje życie. Wtedy często dochodzą także objawy somatyczne. Z powodu bardzo szybkiego oddechu dochodzi między innymi do tzw. hiperwentylacji, pojawiają się bardzo nieprzyjemne objawy, takie jak:  mroczki przed oczami piski lub szum w uszach zimne poty lub uderzenia gorąca zawroty głowy, omdlenia bóle (w klatce piersiowej, brzucha, głowy) suchość w ustach, nudności bladość lub zaczerwienienie szczękościsk, ściśnięte gardło  derealizacja – uczucie, jakby świat był nierzeczywisty,...

Mieć poczucie własnej wartości to znaczy wierzyć w siebie, mieć zaufanie do siebie, swoich umiejętności i kompetencji, dawać sobie radę z wyzwaniami, odczuwać satysfakcję z własnej pracy, sukcesów. To znaczy czuć się wartościowym, czuć, że zasługuje się na szczęście, na miłość.   Czynniki, które mają wpływ na poczucie własnej wartości Na budowanie poczucia własnej wartości wpływ mają bardzo różne czynniki, tj.: predyspozycje genetyczne, cechy charakteru, wpływa środowiska, ale – jak twierdzą psychologowie – najistotniejsze w budowaniu naszego poczucia wartości jest nasze dzieciństwo. Badania wskazują, że największymi pomocnikami w budowaniu naszej samooceny są nasi rodzice/opiekunowie, którzy dostarczają nam wzorców zachowania, kształtują nasz stosunek do innych ludzi i do siebie samych. Mogą być pomocnikami, ale niestety – ci skrajnie niekompetentni – mogą być też największymi szkodnikami w budowaniu naszego poczucia wartości. Niskie poczucie własnej wartości czy niska samoocena to niestety problem, który bardzo często zgłaszany jest w gabinetach terapeutycznych. Bywa wręcz tak, że wiara w siebie u niektórych osób jest dokładnie odwrotnie proporcjonalna do tego, co sobą reprezentują, co osiągnęły. A źródła tego wykoślawionego, nieprawdziwego obrazu siebie kryją się właśnie w dzieciństwie.  Błędy popełnione w dzieciństwie Ludzi z niską samooceną często karmiono w dzieciństwie całą masą samych negatywnych komunikatów. Czasem są to po prostu słowa typu: „Jesteś do niczego”, „Na nic cię nie stać”, „Wszyscy koledzy są od ciebie lepsi”. Ale bywa też tak, że nie padają złe słowa, ale sposób traktowania jest taki, że dziecko czuje się nieważne, niewartościowe, niedoceniane. To wszystko ma bardzo...

Kto z nas jest najbardziej zadowolony z życia? Jeśli wierzyć dotychczasowym badaniom, nie chodzi tu o szczególnie komfortowe warunki. Wpływu na szczęście nie mają też ani cechy demograficzne, takie jak płeć, wiek czy wykształcenie, ani nawet  stan zdrowia fizycznego. Choć może to zabrzmieć niewiarygodnie, nie stajemy się bardziej szczęśliwi, wygrywając na loterii. Skazani na szczęście? Okazuje się, że na nasze samopoczucie największy wpływ ma nasza osobowość. Te sama badania mówią o tym, że najlepiej czują  się ekstrawertycy (osoby odważne, asertywne, towarzyskie, rozmowne i nastawione do życia entuzjastycznie), najgorzej – neurotycy. Czy w takim razie jesteśmy skazani na bycie szczęśliwym bądź nieszczęśliwym? Absolutnie nie. Wielu z nas jest zdania, że cechy osobowości są niezmienne. To nieprawda. W ciągu życia zmieniamy się wielokrotnie. O ile włożymy wysiłek w pracę nad sobą, wypracujemy również szczęśliwe życie. Ważne jest też, aby budować pozytywną historię doświadczeń. Aby to zrobić, musimy czasem opuścić swoją strefę komfortu, wyjść poza utarte schematy. Czytaj też: 12 rzeczy, z których powinnaś zrezygnować, żeby być szczęśliwa Jak osiągnąć szczęście? Redakcja portalu poświęconemu psychologii Psychology Today podpowiada, jak poprawić jakość życia w kilku krokach. W końcu szczęścia można się nauczyć! Zawsze mów prawdę. To dobry nawyk, podobnie jak mycie zębów. Żyj chwilą, ale miej nadzieję na lepszy czas. Zapomnij o wydumanych poradach z cyklu: „Jak dogodzić swojemu facetowi w łóżku”. Jeśli musisz mu imponować, wniosek jest jeden – masz niewłaściwego faceta. Dbaj o swoje zdrowie i nie zapominaj o profilaktyce. Jeśli masz samochód, utrzymuj go w czystości. Czysty samochód jest równie...

W czasie pandemii trudno jest zapomnieć o koronawirusie. Każdego dnia zastanawiamy się, co możemy zrobić, żebyśmy my i nasi bliscy byli bezpieczni i zdrowi. Szukamy informacji o możliwości opracowania szczepionki. Czytamy przewidywania, jakie będą skutki gospodarcze pandemii. Dowiadujemy się o dramatycznych wydarzeniach w innych krajach. Codziennie przyjmujemy do wiadomości, ile osób zostało zarażonych i ile umarło. Dlaczego koronawirus opanował nasze umysły i co z tym możemy zrobić? 5 wyzwań związanych z pandemią COVID-19 Nagłość: być może jeszcze miesiąc temu słyszeliśmy o wirusie, ale w tym czasie wydawało się to bardzo odległe. I nagle, niemal z dnia na dzień, zagrożenie jest tutaj i bezpośrednio na nas wpływa. Nagle nasze życie diametralnie się zmieniło przez koronawirusa, który nie pytał nas o zgodę i niczego nie negocjował. Bezsilność: swoją wewnętrzną moc budujemy między innymi na podstawie tego, że sobie radzimy, jesteśmy skuteczni. Tymczasem pandemia stawia nas przed faktem, że rozprzestrzenianie wirusa na świecie jest poza naszą kontrolą. Niewiele z tym możemy zrobić i jest to trudne, bo pogłębia nasze poczucie słabości. Ogrom negatywnych wiadomości: każdego dochodzą do nas złe wiadomości – o kolejnych zakażonych i zmarłych, o tym, że musimy ograniczyć nasze aktywności, że pandemia może trwać długo, że czeka nas globalny kryzys ekonomiczny o niewiadomych skutkach. Te wszystkie informacje mogą być przytłaczające. Izolacja społeczna: podważa nasze poczucie przynależności społecznej i pozbawia sprawczości. Bezpośrednie kontakty z ludźmi są jednym z bodźców do życia, a teraz jesteśmy ich pozbawieni, a to osłabia. Możemy czuć się uwięzieni w domach i samotni.  Lęk o byt: wielu z nas martwi się o swoje pieniądze. Nie tylko chodzi tu o zagrożenie zwolnieniem czy stratę zleceń, ale też...