Lęk to stan emocjonalny pojawiający się w życiu codziennym. Jest całkowicie naturalną reakcją na stresujące sytuacje, na niebezpieczeństwo. Gdybyśmy go nie odczuwali, nasz gatunek już dawno by nie istniał. Jednak u niektórych osób stan niepokoju jest bardzo nasilony, utrzymuje się długo, nawet wtedy, gdy zagrożenie, czy stresująca sytuacja dawno minęły. Taki rodzaj lęku może stać się poważnym problemem uniemożliwiającym radzenie sobie z codziennymi sprawami i wręcz sparaliżować nasze życie. Wtedy staje się zaburzeniem. Wpływa on na jakość naszego życia i jest źródłem psychicznego cierpienia. Wtedy mówimy o zaburzeniach lękowych . Skąd się biorą zaburzenia lękowe? Nadmierny lęk jest zwykle kombinacją różnych czynników. Zaliczają się do nich m.in. zaburzenia psychiczne występujące w rodzinie, które mogą stanowić predyspozycję do zaburzeń lękowych. Innym czynnikiem są stresujące wydarzenia, których doświadczamy, np: rozwód, utrata pracy, ciąża i narodziny dziecka, śmierć bliskiej osoby, doświadczanie przemocy słownej, seksualnej, fizycznej czy emocjonalnej, a także problemy ze zdrowiem fizycznym. Najczęstszymi chorobami psychosomatycznymi wyzwalającymi lęk są problemy hormonalne, cukrzyca, astma, choroby serca. Czytaj także: Czy jesteś osobą wysoko wrażliwą (WWO)? Zadaj sobie kilka pytań Rodzaje zaburzeń lękowych Zaburzeń lękowych jest wiele, co więcej ludzie mogą jednocześnie doświadczać więcej niż jednego rodzaju lęku. Fobia społeczna Osoby z fobią społeczną odczuwają silny lęk, gdy narażone są na uczestniczenie w jakichkolwiek interakcjach społecznych.  Obawiają się potencjalnej krytyki, zawstydzenia czy upokorzenia, nawet w przypadku sytuacji takich jak przemawianie, jedzenie w miejscu publicznym czy inicjowanie rozmowy. Obawom tym zwykle towarzyszy...

Większość ludzi odczuwa lęk z jakiegoś powodu, jeśli jest on silny i niemożliwy do przezwyciężenia nazywany jest fobią i może być leczony. Strach przed pająkami, strach przed lataniem – to dość popularne fobie. Ale czy można bać się…  klaunów ? Koulrofobia – co to jest? Nazwa „ koulrofobia ” pochodzi od greckiego „koulro” czyli „chodzący na szczudłach”. Ponieważ w starożytnej Grecji nie była znana postać klauna, zapożyczono nazwą od szczudlarza. Koulrofobia  jest po prostu irracjonalnym lękiem przed klaunami. Osoby zmagające się z tą przypadłością są w stanie zaakceptować klauna w cyrku, ale nie poza nim, poza miejscem dla niego przeznaczonym (chociaż zdarzają się osoby, które nie mogą znieść widoku klauna w żadnym miejscu). Dlaczego boimy się klaunów? Za źródło koulrofobii uznawany jest sam wygląd  klauna . Ponieważ jest przebrany i często ma nienaturalnie duże stopy, a jego twarz zdobi makijaż, w ludziach rodzi się niepokój spowodowany brakiem możliwości rozpoznania, kto kryje się za przebraniem. Również udawane emocje i sztuczne zachowanie klauna budzi lęk – osoby cierpiące na koulrofobię obawiają się nieprzewidywalnego zachowania z jego strony. Jakie są objawy koulrofobii? Objawy  koulrofobii  są podobne do objawów występujących po zetknięciu z czynnikiem wywołującym inne fobie. Najczęściej uczuciu przerażenia towarzyszy pocenie się, szybkie bicie serca, płacz, krzyk, drżenie kończyn, uczucie zbliżającego się omdlenia. Jak leczyć koulrofobię? Tę przypadłość leczy się tak samo jak inne fobie, czyli poprzez stopniowe zwiększanie kontaktu pacjenta z czynnikiem wywołującym  strach . W fobii charakterystyczne jest, że  strach  nie pojawia się w sytuacji realnego...

Antropofobia to zaburzenie charakteryzujące się strachem przed innymi ludźmi. Antropofobik na możliwość kontaktu z innymi osobami reaguje czerwienieniem się, drżeniem rąk oraz niepokojem i nudnościami. Jak leczy się antropofobię? Która forma terapii jest najskuteczniejsza? Czym jest antropofobia? Antropofobia to zaburzenie charakteryzujące się lękiem przed innymi ludźmi. Osoba cierpiąca na antropofobię odczuwa wszechogarniający i ciągły lęk przed spotkaniami towarzyskimi i zawodowymi, m.in. przed: rozmawianiem z innymi, publicznymi wystąpieniami, uczestnictwem w przyjęciach i imprezach, chodzeniem na randki. Antropofobikowi wystarczy nawet przejście obok drugiej osoby, aby poczuć lęk. Taka osoba, gdy poczuje na sobie wzrok innego człowieka, może nawet zemdleć .   Lęk przed innymi osobami nie jest wywołany realnym zagrożeniem i osoba chora zdaje sobie sprawę, ale nie jest w stanie nad tym zapanować. Fobia społeczna często mylona jest z nadmierną nieśmiałością . Osoba cierpiąca na fobię społeczną odczuwa lęk przed sytuacjami społecznymi. Czym jest fobia społeczna? Fobia społeczna jest uznawana za chorobę cywilizacyjną. Występuje między 17. a 30. rokiem życia, zarówno u kobiet jak i mężczyzn. Przyczynami tego zaburzenia są czynniki genetyczne, psychologiczne, społeczno-kulturowe oraz neurobiologiczne. Do objawów natomiast należą: czerwienienie się, drżenie rąk i mięśni, duszności, przyspieszone bicie serca oraz nadmierna potliwość. Fobia ta może prowadzić do izolacji społecznej. Charakterystyczne objawy antropofobii Osoby z antropofobią odczuwają niepokój, nudności i ciągłą potrzebę korzystania z toalety . Objawy tej fobii, które możemy zauważyć, to: czerwienie się i drżenie rąk. Zachowania takie mogą się nasilać aż do pojawienia się lęku panicznego . Antropofobik może...

Entomofobia  oznacza nieuzasadnioną obawę przed owadami i innymi stawonogami. Osoba chora nie panuje wówczas nad swoim lękiem wobec – między innymi – much, karaluchów, os czy ważek. Czym jest entomofobia? Entomofobia jest pojęciem szerszym wobec arachnofobii (lęku przed pająkami  – chorzy często generalizują swoje obawy i do powodów swoich lęków dodają też pająki, a nawet pajęczyny) i akarofobii (lęk przed roztoczami, np. kleszczami). Skąd wziął się lęk przed owadami? Owady  od setek lat budzą wśród wielu osób lęk. Naukowcy mają na temat przyczyn  entomofobii wiele teorii. Oto niektóre z nich. Lęk przed owadami towarzyszył człowiekowi od zawsze i zwiększał jego szanse na przeżycie, gdyż wiele owadów stanowi śmiertelne zagrożenie. Entomofobia jest przekazywana z matki na dziecko i pojawia się u malca, gdy kobieta w ciąży przestraszy się jakiegoś owada (jest to najstarsza teoria dotycząca tej fobii). Awersja w stosunku do owadów jest związana z ich morfologią i osobliwym wyglądem. Większość ludzi obrzydza wielość odnóży owadów, ich obślizgłość, niezwykłe, zwarte pancerze, nieprzewidywalność i  sposób bytowania. Niechęć do owadów u niektórych osób przekształciła się w strach – entomofobię. Strach przed owadami wiąże się z ostrzeżeniami, jakie dziecko słyszy od rodzica –na przykład przed tymi, których pojawienie się jest związane z brakiem higieny (karaluchy, prusaki). Jak rozpoznać entomofobię? Osoba cierpiąca na  entomofobię: unika kontaktu z owadami; panicznie obi się owadów: nie chce nawet patrzeć na fotografie, które je przedstawiają i słuchać opowieści o nich; jest przerażona, gdy słyszy owady, np. dźwięk latającej...