
Depresja czy choroba dwubiegunowa. Jak rozpoznać?
Obie choroby mają w swojej nazwie słowo „depresja”, zdecydowaną większość takich samych obajwów i podobną częstotliwość występowania. Różnica polega na tym, że depresja maniakalna jest jedną z cyklicznych faz zaburzenia afektywnego dwubiegunowego i może przynieść bardziej zauważalne wahania nastrojów oraz problemy z koncentracją. Nie można chorować na dwubiegunówkę bez epizodu depresyjnego, który najczęściej wygląda jak klasyczna depresja. Dlatego u około 10 do 25 procent osób z chorobą afektywną dwubiegunową najpierw błędnie diagnozuje się tylko depresję. Dopiero gdy pojawia się epizod manii, choroba wychodzi na jaw. Szacuje się, że nawet u 40 proc. chorych, zwłaszcza w młodym wieku, zaburzenie dwubiegunowe objawia się tylko nawracającymi depresjami. a manie mogą pojawić się dopiero po kilku latach.
Najczęstszymi objawami depresji zarówno maniakalnej, jak i klinicznej, są:
- Odczuwanie silnego smutku przez co najmniej dwa tygodnie.
- Przygnębienie (nawet codzienne), płacz bez powodu.
- Podniesiony poziom lęku, który może doprowadzić do ataków paniki; brak odporności na stres.
- Poczucie bezwartościowości lub/i poczucie winy.
- Przewlekłe zmęczenie, utrata energii życiowej, obniżenie libido.
- Brak zainteresowania zajęciami, które do tej pory sprawiały przyjemność.
- Niekontrolowana strata wagi ciała lub przybranie na wadze.
- Bezsenność lub senność.
- Rozdrażnienie.
- Problemy z koncentracją i podejmowaniem decyzji.
- Myśli o śmierci lub strach przed śmiercią.
Pięć lub więcej z powyższych objawów utrzymujących się przez czas dłuższy niż dwa tygodnie skłania ku diagnozie depresji klinicznej, jeśli nie wystąpił epizod maniakalny. Jedyną odmiennością depresji w chorobie dwubiegunowej w stosunku do jednobiegunowej może być silniejsze rozdrażnienie, nerwowość, wahania nastrojów oraz trudna do uspokojenia gonitwa myśli.
Najczęstsze objawy manii:
- Nieuzasadnione poczucie podekscytowania i pewności siebie.
- Ciągłe podenerwowanie podszyte agresją.
- Brak kontroli nad gonitwą myśli oraz potokiem słów.
- Myślenie o sobie jako o kimś wyjątkowym.
- Ryzykowne decyzje finansowe czy relacyjne.
- Zachowania impulsywne – zakupoholizm, seksoholizm, hazard.
- Pobudzenie psychoruchowe.
- Zmniejszona potrzeba snu (nawet do 3 godzin na dobę).
- Zwracanie uwagi na nieistotne drobiazgi.
- Duża aktywność ukierunkowana na wybrany cel.
Osoba cierpiąca na mniej poważną formę manii, czyli hipomanię, może doświadczyć tylko kilku z tych objawów lub są one mniej nasilone i występują do czterech dni (epizod maniakalny trwa co najmniej tydzień). Osoba z kliniczną depresją nie doświadcza żadnego z nich.