Zdarza ci się słyszeć bicie własnego serca w trudnych sytuacjach? Pod wpływem stresu serce kurczy się szybciej i mocniej po to, żeby lepiej zaopatrzyć organizm w tlen i substancje odżywcze, niezbędne do walki z wrogiem lub ucieczki.  – Jeśli takie głośne bicie serca zdarza się rzadko i szybko mija, to nie ma powodów do niepokoju – tłumaczy dr n. med. Patrycja Wachowska-Kelly, specjalistka chorób wewnętrznych ze szpitala Medicover w Warszawie . Ale jeśli w ten sposób serce reaguje na najmniejszy stres, to byłoby dobrze, gdyby jego pracy przyjrzał się kardiolog. Takie nerwowe sytuacje fundują sercu dodatkową pracę, a to nie jest dla niego korzystne. Jeśli powtarzają się często, mogą doprowadzić do arytmii, którą potem trzeba leczyć do końca życia. Lepiej zawczasu się zastanowić, co możemy zrobić, żeby uchronić przed nią serce.  Oczywiście trudno byłoby wyeliminować stres z życia, ale co na pewno możemy zrobić, to nauczyć się lepiej sobie z nim radzić. Pomagają w tym rozmaite techniki relaksacji, specjalne treningi rozbrajania stresu, mindfulness i joga.  Kobiecy zawał serca jest inny Przesadne reakcje na stres wynikają z nieco bardziej wrażliwej natury kobiecego serca, a konkretnie większej u kobiet niż u mężczyzn aktywnością układu współczulnego odpowiedzialnego za reakcję na stres. Dowodem na to jest typowo kobieca przypadłość, jaką jest przypominający zawał zespół takotsubo, nazywany także zespołem złamanego serca. Jego przyczyną jest nagły skurcz naczyń wieńcowych spowodowany wyrzutem do krwi dużej ilości hormonów stresu. Prawie zawsze zdarza się to pod wpływem silnych emocji, takich jak np. utrata pracy, śmierć bliskiej osoby czy wygrana w totolotka. Skurcz naczyń zmniejsza dopływ krwi do serca i prowadzi do niedokrwienia.  – Objawy zespołu takotsubo,...

Młot pneumatyczny w głowie”, „ból, który ścina z nóg, a do tego nudności”, „piekło” – między innymi tak migrenę opisują osoby, które doświadczają jej niemal każdego dnia. Atak to dla nich nie tylko ból – to czasowe wykluczenie z życia. Jak skutecznie leczyć migrenę i co robić, by sobie dodatkowo nie zaszkodzić, wyjaśnia dr hab. Jacek Rożniecki. Beata Turska „Uroda Życia”: Czym się różni migrena od zwykłego bólu głowy? dr hab. Jacek Rożniecki:  Przede wszystkim nie ma czegoś takiego jak „zwykły ból głowy”. W oficjalnej klasyfikacji – a jest to gruba książka – mamy ponad 280 typów takich bólów. Można je podzielić na pierwotne i wtórne. Pierwotne pojawiają się same z siebie, a potem mijają bez śladu, nie powodując żadnych trwałych szkód. Zdecydowanie rzadsze, stanowiące tylko 1–3 proc. wszystkich bólów, są bóle wtórne, czyli takie, które są objawem jakiejś choroby, niekoniecznie neurologicznej, bo może je także powodować na przykład jaskra albo zapalenie zatok. „Zwykłym bólem głowy” nazywamy pierwotny ból typu napięciowego, który może dokuczać od czasu do czasu albo bardzo często, nawet codziennie. Chorzy mówią, że czują się tak, jakby mieli na głowie obręcz, hełm albo za ciasną czapkę, ale ten ból ma niewielkie natężenie, a oni – mimo dyskomfortu – mogą normalnie funkcjonować: pracować, prowadzić samochód i tak dalej. Podczas napadu migreny to w zasadzie niemożliwe. Człowiek z migreną próbuje po prostu przetrwać, a każdy ruch sprawia, że czuje się jeszcze gorzej. Według statystyk na migrenę cierpi około 3,5 do 4 mln Polaków. Skoro jest tak powszechna, ludzie...

Choroba Hashimoto to jeden z typów zapalenia tarczycy, a jej przyczyną jest to, że mówiąc najprościej, organizm zaczyna zwalczać jeden ze swoich organów: tarczycę, co prowadzi do stanu zapalnego. W poczatkowej fazie może nie dawać żadnych niepokojących objawów, bywa, że chora dowiaduje się o chorobie podczas badania kontrolnego tarczycy. Z czasem pojawia się senność, zaczyna łuszczyć się skóra, wypadaja włosy, problemy z koncentracją, ciągła senność i uczucie rozbicia, a nawet depresja. O tym, jak leczyć Hashimoto i inne choroby z autoagresji mówi dr n. med. Wojciech Sydor, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych, immunologii klinicznej oraz angiologii ze Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Katarzyna Podhorecka: Dlaczego kobiety częściej niż mężczyźni chorują na choroby autoimmunologiczne? Wojciech Syd or: Nie na wszystkie. Na łuszczycę i na cukrzycę typu 1 choruje więcej panów. Na wrzodziejące zapalenie jelita grubego chorujemy mniej więcej po równo. Ale rzeczywiście, jeśli chodzi o takie choroby, jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, choroba Hashimoto czy Gravesa-Basedowa, to kobiety stanowią nawet 75 proc. chorych. Przyczyną tego prawdopodobnie są hormony płciowe. Wahania poziomu estrogenów i progesteronu u kobiet wpływają na pobudzenie ich układu odpornościowego i osłabienie tolerancji immunologicznej. Tak samo np. antykoncepcja hormonalna lub hormonalna terapia zastępcza nieco zwiększa ryzyko niektórych chorób autoimmunologicznych. Przykładem burzy hormonalnej jest też ciąża. Jak wpływa na przebieg chorób autoimmunologicznych? Ciąża to rodzaj transplantacji, bo płód rozwijający się w ciele matki tylko w połowie składa się z jej komórek. Druga połowa to obce białko – silnie immunogenne antygeny ojcowskie. Aby...

Na chorobę afektywną dwubiegunową (ChAD), bo tak brzmi jej pełna nazwa, choruje ponad 30 milionów ludzi na całym świecie, dlatego mieści się ona w pierwszej dwudziestce najpoważniejszych przyczyn niepełnosprawności. Choroba nazywana potocznie „dwubiegunówką” występuje równie często u kobiet jak i u mężczyzn, chorują na nią ludzie ze wszystkich grup etnicznych i społecznych. Ryzyko zachorowania najwyższe jest u młodych ludzi, u ponad połowy wszystkich chorych rozpoczyna się przed ukończeniem 25 roku życia. Posługując się już językiem fachowym, choroba charakteryzuje się nawracającymi epizodami depresji i manii. Częstotliwość i forma tych epizodów zależą w dużej mierze od konkretnego przypadku, wyróżnia się jednak dwa zasadnicze typy zaburzenia: typ I, w którym występują depresje i manie, oraz typ II, składający się z okresów depresji i hipomanii, czyli manii o mniejszym nasileniu.  Pacjenci z chorobą dwubiegunową typu I są szczególnie narażeni na równoczesne występowanie innych chorób. Z badań przeprowadzonych  przez Światową Organizację Zdrowia wynika bowiem, że u blisko 70 procent chorych z chorobą dwubiegunową rozpoznaje się jednocześnie zaburzenia lękowe, a u ponad 30 procent – zaburzenia związane z nadużywaniem substancji psychoaktywnych.  Objawy choroby dwubiegunowej Depresja w ChAD przebiega tak samo jak ta „zwyczajna” depresja. Chory doświadcza znacznego spadku nastroju, braku wiary w siebie, odczuwa lęk, jest niezdolny, by wykonać proste, codzienne czynności. Nie ma ochoty na społeczne interakcje, także jego libido bardzo spada. W manii z kolei świat jest „różowy”, a chory ma nadludzkie siły: nie musi jeść, spać, odpoczywać. Ma milion pomysłów na minutę, wierzy w siebie i swoją moc. Podczas manii rozbuchane...