Świat od dwóch miesięcy stoi na głowie, a cała branża mody zastanawia się co dalej. Życie jednak wolniej, bo wolniej, ale toczy się dalej. Nadal oglądamy piękne zdjęcia , nadal jesteśmy ciekawi co u naszych ulubionych bohaterek/ów, nadal kupujemy ubrania. I choć produkcje modowe, w dotychczasowej formule się nie odbywają to gwiazdy oraz  modelki pracują i pozują w zaciszu swoich domów . A my jesteśmy zachwyceni! W domu z Veclaim, czyli kolekcja Palm Reading  Były już szalone lata 80, inspiracja Dynastią i mini disco sukienki. Był tarot, Joshua Tree i sukienki idealne na Coachellę. Chwilowo jednak nie pójdziemy na żaden festiwal ani nie pójdziemy na żadną imprezę, a Jessica Mercedes doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że moda ma iść z duchem czasu i odpowiadać na potrzeby ludzi. Ostatnio najchętniej chodzimy w dresach, więc i u Veclaim czas na dresy. Część z nas poszukuje sensu i odpowiedzi na nurtujące nas pytania „co dalej?” w horoskopach, magii czy wróżbach i w tej kwestii Veclaim jest ekspertem od samego początku. Najnowszą, międzysezonową kolekcję Palm Reading, zainspirowało czytanie naszego przeznaczenia z dłoni.  – Na pomysł wykorzystania motywu chiromancji wpadł mój brat Justin, który podczas nowojorskiego fashion week’u odwiedził wróżkę, zajmującą się odczytywaniem przyszłości za pomocą studiowania linii dłoni. Oboje wtedy zaczęliśmy interesować się tą tematyką. Justin jest tak naprawdę dużą częścią projektu i pomaga przy jego tworzeniu – wyjaśnia Jessica Mercedes. Palm Reading to uniseksowa minilinia basiców. W jej skład wchodzi wciągana przez głowę bluza i spodnie typu joggersy. Czarny kolor jest specjalnie sprany, a krawędzie ściągaczy postrzępione, by stworzyć efekt vintage. Jest też koszulka...

Byłam mobbingowana. To wydarzyło się wiele lat temu, gdy jeszcze jako dosyć młoda osoba awansowałam na stanowisko zastępcy szefowej. Nie zdążyłam się jednak tym sukcesem nacieszyć. Wkrótce moja szefowa odeszła, a na jej miejsce przyszła Pani X. Niesamowite było widzieć, jak z dnia na dzień pod jej rządami zmienia się kultura firmy. Do dobrze funkcjonującej organizacji Pani X zaczęła wprowadzać własne zasady. Miejsce, gdzie panowała przyjazna i kreatywna atmosfera, w krótkim czasie zdominowały strach, paraliż i nieufność. Żebyście wiedzieli, co o sobie mówicie nawzajem Każdy dzień zaczynał się od zebrania, na którym Pani X wodząc wokół wzrokiem, z ironicznym uśmiechem mówiła: „Tacy niby jesteście zgrani? Żebyście wiedzieli, co mówicie o sobie nawzajem, gdy przychodzicie do mojego gabinetu”. Stopniowo coraz mniej sobie ufaliśmy. Bo może ona mówi prawdę? Może rzeczywiście inni chodzą tam i donoszą? Osoby najlepsze i najbardziej doświadczone zostały przesunięte do mało istotnych zadań, które mógłby wykonać stażysta. Początkujący nagle awansowali, stając się dla szefowej armią lojalnych popleczników i informatorów, świadomych jednak, że ich korzystna sytuacja w każdej chwili może się odmienić, bo Pani X miała zmienne nastroje. W biurze co chwila czuć było zapach waleriany, nerwowo wietrzonej przez otwarte okna, bo skoro szefowa potrafiła się wściec za słoik miodu na biurku („Co to za zupa!!! To jest eleganckie biuro! Nie przynosić mi tu takich rzeczy!”), zapach waleriany na pewno by jej się nie spodobał. U nas miało pachnieć Chanel. Nie mam szczególnie wojowniczej natury, ale próbowałam bronić siebie i innych, ewidentnie mobbingowanych kolegów. Sądziłam, że jako zastępca szefowej mam coś do powiedzenia.  I wtedy cała jej uwaga...