Pedro Almodovar wie o nas wszystko! Zobacz „złotą siódemkę” jego filmów o kobietach i dla kobiet
Dorastał wśród kobiet, dlatego wierzy w kobiecą solidarność. Podkreśla, że świat bez płci pięknej byłby nie do zniesienia. Od ponad czterdziestu lat w swoich filmach Pedro Almodovar portretuje nasz świat. Ma na koncie 21 filmów fabularnych, dwa Oscary i pozycję mistrza kina hiszpańskiego. Oto siedem najważniejszych filmów słynnego reżysera.
„Ból i blask”
„Ból i blask” to ostatni Pedro Almodovara. Najbardziej osobisty, jak dotąd projekt reżysera walczył w tamtym roku o Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy. Twórca wspomina w nim swoje własne dzieciństwo, przygląda się emocjonalnym bliznom i stawia czoła niepowodzeniom. W roli matki głównego bohatera, młodego Salvadora, widzimy muzę reżysera, Penelope Cruz.
Z kolei w roli dorosłego Salvadora, starzejącego się filmowca zmagającego się z pustką i poczuciem beznadziei, wystąpił Antonio Banderas (uznany w tym czasie za najlepszego aktora na festiwalu filmowym w Cannes), z którym Almodovar nakręcił łącznie osiem produkcji. Podobno Salmodovar nosi ubrania, które pochodzą z szafy samego reżysera. Charakterystyczna grzywa też przywołuje nam na myśl hiszpańskiego twórcę, również mieszkanie bohatera wzorowane jest na prawdziwym domu Almodovara. „Sam siebie przekonuję, że mówię o postaci. Ale w głębi duszy wiem, że mówię o sobie” — przyznał twórca filmu w wywiadzie dla „The Guardian”.
„Wszystko o mojej matce”
Żaden inny hiszpański film nie otrzymał tylu nagród i nominacji. Za „Wszystko o mojej matce”, Almodovar otrzymał m.in. Oscara (w kategorii film obcojęzyczny) i nagrodę dla najlepszego reżysera w Cannes. Główna bohaterka, Manuela (Cecillia Roth) po śmierci syna wybiera się w daleką podróż. Szuka ojca swojego dziecka, a na swojej drodze spotyka wiele ekscentrycznych postaci (prostytutki, gwiazdy filmowe i ciężarną zakonnicę graną bezbłędnie przez Penelope Cruz). Miłość, strata, kobiece siostrzeństwo — film bucha od emocji. Almodovar udowadnia, że nie boi się trudnych tematów. Opowiada o rodzicielstwie, tożsamości płciowej i epidemii AIDS.
To oda dla kobiet i filmów, które zainspirowały reżysera. „Bette Davis, Genie Rowlands, Romy Schneider… Wszystkim aktorkom, które grały aktorki, wszystkim kobietom, które działają, mężczyznom, którzy stają się kobietami, wszystkim ludziom, którzy chcą zostać matkami. Do mojej matki” — pisze Almodovar o swoim filmie.
„Kobiety na skraju załamania nerwowego”
Z kolei film „Kobiety na skraju załamania nerwowego" wywindował nazwisko hiszpańskiego reżysera na szczyty sławy. W mrocznym dramacie Almodovara wystąpiła Carmen Maura i Antonio Banderas (dla aktora też była to przełomowa rola). Produkcja nominowana do Oscara w kategorii najlepszy film obcojęzyczny to komediodramat pełen pożądania, polityki, tradycji i wątków rodzinnych. Pepa (Maura) jest aktorką telewizyjną, która przechodzi załamanie nerwowe. Po tym, jak rzuca ją chłopak, żywi się zupą z pigułkami nasennymi. Pali tyle, że pewnego dnia jej łóżko staje w płomieniach. Jest teatralnie, ale i bardzo życiowo.
„Porozmawiaj z nią”
W naszym zestawieniu nie mogło też zabraknąć filmu „Porozmawiaj z nią”, który opowiada o tym, jak dwóch różnych mężczyzn radzi sobie z tą samą tragedią. Jedna kobieta została ranna w czasie walki byków, druga ucierpiała w wypadku samochodowym. Obie zapadają w śpiączkę i stają się obiektami pożądania bohaterów. To z tego obrazu pochodzi erotyczna, ale jednocześnie wyjątkowo subtelna scena, w której zmniejszający się mężczyzna wchodzi do środka kobiety.
Zmysłowa i przerażająca jednocześnie historia, przyniosła reżyserowi Nagrodę Akademii Filmowej za najlepszy scenariusz oryginalny. Po premierze „Porozmawiaj z nią” krytycy piali z zachwytu. Pisali, że mamy do czynienia nie tylko z szanowanym filmowcem na arenie międzynarodowej, ale także jednym z lepszych w całej branży filmowej.
„Volver”
„Volver” (najdłuższa produkcja w filmografii Almodovara) to film o kobiecej sile, odporności i znaczeniu rodziny. Opowiada o losach trzech Hiszpanek, które walczą o przetrwanie w zdominowanym przez mężczyzn świecie. Pojawia się temat wykorzystywania seksualnego, mnóstwo tajemnic, żal, zdrada i śmierć. W filmie przeskakujemy przez czas i różne miasta. Aby ożywić opowieść, Almodovar wplótł elementy realizmu magicznego. Hiszpański reżyser nie ukrywał, że film opowiada też trochę o jego dzieciństwie.
Znakomity występ Penelope Cruz przyniósł jej nominację do Oscara. W „Volver” wcieliła się w gospodynię z niższej klasy średniej, która ukrywa morderstwo męża i porozumiewa się z duchem matki. W filmie zagrała też pierwsza muza Almodovara, Carmen Maura.
„Skóra, w której żyję”
W filmie „Skóra, w której żyję” (luźno opartym na francuskiej powieści Thierry'ego Jonqueta) Antonio Banderas wciela się w rolę chirurga plastycznego. Mężczyzna nie może pogodzić się ze śmiercią żony, która spłonęła w wypadku samochodowym. Tworzy więc syntetyczną skórę, która jest w stanie wytrzymać wszystko, od poparzenia po ukąszenia owadów. Zakłada ją na kobietę, którą przetrzymuje w niewoli na ustronnej wyspie. To mógłby być klasyczny horror (techniki filmowe i montażowe były inspirowane m.in. twórczością Alfreda Hitchcocka) z szalonym naukowcem, więźniem i motywem zemsty. A jednak Almodovarowi udało się stworzyć coś więcej: wiarygodne psychologicznie, emocjonalne portrety zrozpaczonych bohaterów.
„Złe wychowanie”
Korupcja w kościele katolickim, molestowanie i trauma. Erotyczny thriller „Złe wychowanie” to historia dwóch mężczyzn, którzy po raz pierwszy spotkali się w katolickiej szkole z internatem w latach 60. Meksykański aktor Gael Garcia Bernal gra Juana, który po osiągnięciu pełnoletności, zmienia nazwisko na Angel. Odnawia kontakt z byłym kolegą z klasy i kochankiem Enrique (Fele Martinez). Wspólnie pracują nad filmem o swoich przerażających doświadczeniach, które łączą się z księdzem Manolo. Film zarobił łącznie ponad 40 milionów dolarów na całym świecie. Tym samym stał się jednym z najbardziej kasowych produkcji NC-17 (pełna przemocy, seksu i agresji dozwolona od lat 17) w historii.
