Najbardziej znana polska reżyserka, jedna z najbardziej utalentowanych kobiet w świecie filmu. Postać. Autorytet. Jej najnowszy film „Szarlatan” o słynnym czeskim zielarzu i uzdrowicielu Janie Mikolasku miał premierę na ostatnim festiwalu w Berlinie. To piękna gejowska historia miłosna, a także opowieść o człowieku, który pomaga innym, a jednocześnie jest narcyzem przekonanym o swoim wyjątkowym darze. W kwestionariusz „Urody Życia" powiedziała: Uroda Życia: Ludzi najbardziej lubię za… Agnieszka Holland: Dobroć i odwagę. Chciałabym, ale już chyba nigdy się nie nauczę... Grać na instrumencie muzycznym. Co jest dla mnie najcenniejsze? Wolność. Pokochałabym siebie za… Silniejszą wolę. Miasto czy wieś? Wieś. Kot czy pies? I kot, i pies. Moja najgorsza wada? Przemądrzałość. Niecierpliwość. Obojętność. Kiedy dopada mnie lęk… Budzę w sobie ciekawość: co będzie? Film lub serial, który niezmiennie doprowadza mnie do łez? Ja wiem…? „Ania z Zielonego Wzgórza”? Mój bohater literacki? Książę Myszkin. Mój idol tu i teraz? Andrzej Wajda. Kocha się raz? Nie… Więcej razy można kochać. I różne są formy miłości. Bruneci czy blondyni? Bruneci. Kłamię tylko wtedy, gdy… Oszczędzam w ten sposób komuś zbytecznej przykrości. Jak urządziłabym świat, gdybym była stwórcą? Dałabym ludziom prawdziwie głęboką empatię i wyobraźnię. Zwierzęta mogłyby nas kontrolować, a natura karać za jej niszczenie. Co bym zmieniła od razu, gdybym została polityczką? Mnóstwo rzeczy! Stworzyłabym gwarancje prawdziwej demokracji. Wprowadziłabym gwarancje wolności i równych praw dla wszelkich...

Anja Rubik nie nosi szpilek na co dzień, ceni facetów feministów z poczuciem humoru i kiedyś marzyła, by zostać detektywem (dziś się tego wstydzi). Jej idolem są kobiety, woli Larę Craft od Annie Hall. Co jeszcze zdradziła w kwestionariuszu "Urody Życia"?   Ludzi najbardziej lubię za... Szczerość, kreatywność i poczucie humoru.   Chciałabym, ale już chyba nigdy się nie nauczę... Grać na fortepianie.   Kot czy pies? Zdecydowanie pies.   Moja najgorsza wada? Potrzeba ulepszania wszystkich i wszystkiego.   Mój idol tu i teraz? Kobiety na całym świecie. To niesamowite, jak w ostatnich latach wzmocniły się więzi między kobietami. Jeszcze jest dużo do zrobienia w sferze praw i równości kobiet, ale wyraźnie widać, jak zmiany na lepsze dynamicznie postępują.   Kocha się raz? Każda miłość jest inna.   Bruneci czy blondyni? Byle z poczuciem humoru!   Kłamię tylko wtedy, gdy... Nie chcę kogoś urazić.   Jak urządziłabym świat, gdybym była stwórcą? Bez człowieka.   Co bym zmieniła od razu, gdybym została polityczką? Wprowadziłabym solidną edukację seksualną do szkół.   Dzieci kocha się bardziej niż partnerów? Nie wiem, nie mam dzieci.   Szpilki czy sneakersy? Sneakersy na dzień, szpilki na wieczór.   Gdybym była singlem, to... Niezależnie od tego, czy jestem w związku, czy jestem singlem, najważniejsza jest dla mnie przestrzeń osobista.   Dawne marzenie, które bym dziś obśmiała? Chciałam zostać detektywem.   Romanse w związku? Nie wiem, nie byłam w takiej sytuacji, ale wyobrażam sobie, że jest z tym za dużo zachodu i stresu....

Tomasz Kot debiutował mocno: rolą Ryszarda Riedla w filmie „Skazany na bluesa” (2005). Potem była wielokrotnie nagradzana rola Zbigniewa Religi w filmie „Bogowie” (2014). Potem zagrał główną rolę w wyróżnionej w Cannes za reżyserię „Zimnej wojnie” Pawła Pawlikowskiego. Krytyk „The Economist” napisał, że „Kot byłby dziś Jamesem Bondem, gdyby urodził się w Wielkiej Brytanii”. Kwestionariusz Tomasza Kota: „Uroda Życia”: Ludzi najbardziej lubię za… Za to, że każdy jest inny. Siedem miliardów ludzi i nie ma możliwości, żeby znaleźć dwóch identycznych. Chciałbym, ale już chyba nigdy się nie nauczę... Nigdy nie będę młodszy, ale na naukę zawsze można znaleźć czas. Co jest dla mnie najcenniejsze? Najbliżsi. Miasto czy wieś? Mieszkam w mieście, ale chciałbym na wsi. Kot czy pies? Zdecydowanie pies – nazywa się Finka i jest rasy „cziłamstaf”. Moja najgorsza wada? Chyba nie do końca zrozumiałem pytanie... Kiedy dopada mnie lęk… To mu się przyglądam, czasem ze zdziwieniem. Film lub serial, który niezmiennie doprowadza mnie do łez? Film, który niezmiennie budzi moje żywe emocje, to „Billy Elliot”. Mój bohater literacki?   Ostatnio Harry Hole, główny bohater serii kryminalnej Jo Nesbø. Mój idol tu i teraz? Są ludzie, których bardzo szanuję i darzę respektem, ale traktowanie kogoś jak idola jest mi obce. Kocha się raz? Byłoby dobrze!   Samochód czy rower? Jeżdżę samochodem. Kłamię tylko wtedy, gdy… ...pracuję. W pewnym sensie... Jak urządziłbym świat, gdybym był stwórcą? Nie wiem, jak tak naprawdę teraz jest urządzony,...

Właśnie do księgarń trafiła nowa, długo trzymana w tajemnicy książka Katarzyny Bondy „Motyw ukryty. Zbrodnie, sprawcy i ich ofiary. Z archiwum profilera” (wyd. Muza). Rzecz dla ludzi o naprawdę mocnych nerwach. O ile bowiem nawet czytając najbardziej brutalny kryminał, możemy sobie powiedzieć: „Okej, ale to nie wydarzyło się naprawdę”, tym razem takiej możliwości nie będzie. „Motyw ukryty” to reportaż kryminalny pisany razem z Bogdanem Lachem, wybitnym polskim profilerem, specjalistą w dziedzinie przestępstw związanych z użyciem przemocy. Wciągające od pierwszej strony studium najciekawszych, a zarazem najbardziej wstrząsających spraw z archiwum psychologa śledczego. – Byli tacy sprawcy, takie ofiary, dokładnie takie motywy im przyświecały i takie ślady zachowania zostawili na miejscu zbrodni – opowiada mi Katarzyna Bonda. A jeśli po przeczytaniu tej książki zatęsknicie za fikcją i historiami, które nie wydarzyły się naprawdę, specjalnie dla czytelniczek „Urody Życia” królowa polskiego kryminału poleca pięć swoich ulubionych kryminałów. 1. „Ostre przedmioty”, Gillian Flynn (wyd. Znak Liternova) Debiutancka powieść autorki „Zaginionej dziewczyny”. W rodzinnym miasteczku dziennikarki śledczej Camille Preaker zostają zamordowane dwie dziewczynki, a ona otrzymuje zadanie opisania toczącego się śledztwa. Musi więc wrócić do Wind Gap, małej mieściny w stanie Missouri, z której uciekła, której szczerze nienawidzi i z której ma najgorsze wspomnienia. W dodatku nadal mieszka tam jej despotyczna matka. Katarzyna Bonda o „Ostrych przedmiotach”: Ta książka dotyka mnie szczególnie, nie tylko jeśli chodzi o wątek macierzyńsko-feministyczny oraz zbroję, jaką bohaterka musi nosić (i jaką noszą wszystkie bohaterki...